Een nieuw hoofdstuk in de strijd voor erkenning en gelijke behandeling van mensen met Elektrohypersensitiviteit (EHS) lijkt aangebroken. Jarenlang voelden elektrogevoeligen zich onbegrepen en genegeerd door een maatschappij die doordrongen is van draadloze technologie en elektromagnetische straling. Maar nu biedt de juridische erkenning van EHS als handicap, zowel in het VN-verdrag Handicap als in de Wet Gelijke Behandeling op grond van handicap of chronische ziekte, eindelijk een fundament waarop elektrogevoeligen kunnen bouwen.
Deze belangrijke doorbraak, bevestigd door het ministerie van VWS, het College voor de Rechten van de Mens en koepelorganisatie Ieder(in), geeft mensen met EHS een juridisch aanknopingspunt. Dit betekent dat zij nu officieel kunnen eisen om een volwaardige plek in de samenleving. Of dit nu betekent dat ze een wifi-vrije werkplek vragen, of zich beroepen op ondersteuning voor het creëren van een stralingsvrije leefomgeving: de juridische basis is gelegd. Aan de andere kant van deze erkenning ligt echter nog een lange weg, bezaaid met obstakels van beleidsmakers die vaak vasthouden aan de voordelen van een digitale samenleving en daarbij de nadelen voor elektrogevoeligen buiten beschouwing laten.
VN-Verdrag en nationale strategie
De ratificatie van het VN-verdrag Handicap in 2016 en de daaraan verbonden Wet Gelijke Behandeling zijn belangrijke juridische pijlers. Toch is het opvallend dat het pas in 2023 is dat het begrip ‘handicap’ aan de Nederlandse grondwet is toegevoegd. Met deze erkenning in artikel 1 kunnen elektrogevoeligen, net als anderen met een beperking, een beroep doen op het recht om in de samenleving te worden opgenomen. Dit recht geldt nu ook voor sectoren die voorheen buiten schot bleven, zoals de horeca, musea, verzekeraars en onderwijsinstellingen.
De nationale strategie van het ministerie van VWS, opgesteld in januari 2024, bevestigt de ambitie om uiterlijk in 2040 een inclusieve samenleving te creëren waarin toegankelijkheid de norm is. Voor elektrogevoeligen, die tot nu toe vaak zijn beschouwd als een lastige randgroep, betekent dit een erkenning van hun bestaansrecht. Toch blijft de uitdaging groot: hoe moet de maatschappij omgaan met de groeiende vraag naar stralingsvrije omgevingen, als digitalisering en technologische vooruitgang de norm blijven?
Een maatschappelijke omslag
Een cruciale rol is weggelegd voor het Kennisplatform EMV, een overheidsinitiatief dat zes publieke instellingen, waaronder RIVM en TNO, samenbrengt. Het Kennisplatform heeft toegezegd dat het rechten van elektrogevoeligen breder in de maatschappij zal communiceren en dat zij stralingsgevoeligheid onder de aandacht van huisartsen gaan brengen. Het is een stap in de goede richting, maar er moet nog veel gebeuren voordat EHS dezelfde herkenning krijgt als andere handicaps. Deze ziekte verdient het om serieus genomen te worden, niet alleen door beleidsmakers, maar door de hele samenleving.
Bewustwording is daarbij cruciaal. In de komende jaren zal de acceptatie van EHS als handicap afhangen van de mate waarin werkgevers, gemeentes en andere maatschappelijke instellingen bereid zijn om voor aanpassingen te zorgen. Stichting EHS heeft hier een voortrekkersrol in gespeeld en werkt nauw samen met organisaties zoals Ieder(in) om een representatieve stem te bieden voor elektrogevoeligen. Ook kan de medische wereld hierin een bijdrage leveren door hun onwetendheid en vooroordelen te vervangen door objectieve en op feiten gebaseerde kennis over stralingsgevoeligheid.
Samen bouwen aan inclusie
Om de belofte van het VN-verdrag Handicap en de nationale strategie werkelijkheid te maken, moet de overheid, samen met het Kennisplatform EMV en koepelorganisaties, doorgaan met concrete beleidsmaatregelen die verder gaan dan papier en in de praktijk echt een verschil maken. Want zolang EHS als een nicheprobleem wordt gezien, blijft deze groep kwetsbaar in een wereld die hen buitensluit. Het wordt tijd dat Nederland zijn verantwoordelijkheid neemt om ook elektrogevoeligen een plek te geven in de maatschappij, en dat zij gelijkwaardige kansen krijgen om volwaardig mee te doen.
Deze erkenning is een belofte, maar geen eindpunt.
Bron: Stichting EHS & Stralingsbewust.info
Het bericht Elektrogevoeligen erkend onder VN-verdrag Handicap en Wet Gelijke Behandeling verscheen eerst op MedicalFacts.nl.
