Categorie: Geen categorie

Het breken van een heup is een ernstige situatie, vooral voor oudere mensen. Volgens traumachirurg Detlef van der Velde, zoals gemeld in ANBO Magazine, overlijdt de helft van de ouderen met bestaande gezondheidsproblemen binnen een jaar na een heupbreuk, waarvan een derde zelfs binnen een maand.

In 2016 startte Van der Velde, werkzaam als traumachirurg in het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht, een afdeling voor traumageriatrie, waar traumachirurgen en geriaters nauw samenwerken. Al twee decennia verzamelt hij gegevens van zijn patiënten om onderzoek te doen naar de zorg voor oudere personen met een gebroken heup. De cijfers liegen er niet om: de overlijdenscijfers na een heupbreuk zijn zorgwekkend. Ook het aantal heupbreuken is alarmerend hoog, met jaarlijks ongeveer 20.000 gevallen in Nederland, wat bijna 55 gevallen per dag betekent. Deze patiënten zijn bijna zonder uitzondering ouderen, waarbij de gemiddelde leeftijd van heupbreukpatiënten 84 jaar is.

Voor deze groep vormt een gebroken heup de meest voorkomende reden voor ziekenhuisopname. In de meeste gevallen ondergaan de patiënten direct een operatie, maar de vraag rijst of dit altijd de beste keuze is. Van der Velde benadrukt dat zijn patiënten vaak niet op de hoogte zijn van de mogelijke gevolgen van wel of niet opereren. In de meeste gevallen hebben deze ouderen broze botten, en ze breken hun heup vaak tijdens een val vanuit een staande positie, wat meestal een teken van veroudering is. Dit wijst erop dat het lichaam niet langer in staat is om het eigen gewicht te dragen.

Anneke Sipkens, directeur-bestuurder van ANBO, onderstreept het belang van valpreventie en stelt dat er nog veel verbetering mogelijk is. Ze benadrukt dat valpartijen vaker voorkomen bij minder fitte mensen en benadrukt het belang van blijven bewegen en spiertraining om het risico op vallen te verminderen en de algehele conditie te verbeteren.

Heupfractuur en shared decision making

Daarnaast wijst Van der Velde op de kwestie van de kwaliteit van leven en de kwaliteit van sterven. Ongeveer 30 procent van zijn patiënten is door cognitieve achteruitgang niet in staat om beslissingen te nemen. In dergelijke gevallen moeten familieleden beslissen over een mogelijke operatie. Het belang van ‘shared decision making’ wordt benadrukt, maar dit wordt bemoeilijkt als de familie niet op de hoogte is van de wensen van de patiënt. Het benadrukt de noodzaak voor mensen om vooraf na te denken over hun wensen met betrekking tot medische ingrepen en deze met dierbaren te bespreken.

ANBO is een vereniging van, voor en door leden. Leden helpen elkaar, delen informatie en ervaringen. Opgericht in 1900 behartigen we de belangen van ouderen op het gebied van inkomen, pensioen, de digitale samenleving, wonen, veiligheid en gezondheid. ANBO biedt leden op deze onderwerpen informatie, advies en ondersteuning. We brengen mensen bij elkaar door ons ontmoetingstrefpunt. En we werken nauw samen met de andere (ouderen) organisaties als dat nodig is.

Bron: ANBO – PCOB

Het bericht Heupfractuur bij ouderen: 50% overlijdt binnen een jaar verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Het breken van een heup is een ernstige situatie, vooral voor oudere mensen. Volgens traumachirurg Detlef van der Velde, zoals gemeld in ANBO Magazine, overlijdt de helft van de ouderen met bestaande gezondheidsproblemen binnen een jaar na een heupbreuk, waarvan een derde zelfs binnen een maand.

In 2016 startte Van der Velde, werkzaam als traumachirurg in het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht, een afdeling voor traumageriatrie, waar traumachirurgen en geriaters nauw samenwerken. Al twee decennia verzamelt hij gegevens van zijn patiënten om onderzoek te doen naar de zorg voor oudere personen met een gebroken heup. De cijfers liegen er niet om: de overlijdenscijfers na een heupbreuk zijn zorgwekkend. Ook het aantal heupbreuken is alarmerend hoog, met jaarlijks ongeveer 20.000 gevallen in Nederland, wat bijna 55 gevallen per dag betekent. Deze patiënten zijn bijna zonder uitzondering ouderen, waarbij de gemiddelde leeftijd van heupbreukpatiënten 84 jaar is.

Voor deze groep vormt een gebroken heup de meest voorkomende reden voor ziekenhuisopname. In de meeste gevallen ondergaan de patiënten direct een operatie, maar de vraag rijst of dit altijd de beste keuze is. Van der Velde benadrukt dat zijn patiënten vaak niet op de hoogte zijn van de mogelijke gevolgen van wel of niet opereren. In de meeste gevallen hebben deze ouderen broze botten, en ze breken hun heup vaak tijdens een val vanuit een staande positie, wat meestal een teken van veroudering is. Dit wijst erop dat het lichaam niet langer in staat is om het eigen gewicht te dragen.

Anneke Sipkens, directeur-bestuurder van ANBO, onderstreept het belang van valpreventie en stelt dat er nog veel verbetering mogelijk is. Ze benadrukt dat valpartijen vaker voorkomen bij minder fitte mensen en benadrukt het belang van blijven bewegen en spiertraining om het risico op vallen te verminderen en de algehele conditie te verbeteren.

Heupfractuur en shared decision making

Daarnaast wijst Van der Velde op de kwestie van de kwaliteit van leven en de kwaliteit van sterven. Ongeveer 30 procent van zijn patiënten is door cognitieve achteruitgang niet in staat om beslissingen te nemen. In dergelijke gevallen moeten familieleden beslissen over een mogelijke operatie. Het belang van ‘shared decision making’ wordt benadrukt, maar dit wordt bemoeilijkt als de familie niet op de hoogte is van de wensen van de patiënt. Het benadrukt de noodzaak voor mensen om vooraf na te denken over hun wensen met betrekking tot medische ingrepen en deze met dierbaren te bespreken.

ANBO is een vereniging van, voor en door leden. Leden helpen elkaar, delen informatie en ervaringen. Opgericht in 1900 behartigen we de belangen van ouderen op het gebied van inkomen, pensioen, de digitale samenleving, wonen, veiligheid en gezondheid. ANBO biedt leden op deze onderwerpen informatie, advies en ondersteuning. We brengen mensen bij elkaar door ons ontmoetingstrefpunt. En we werken nauw samen met de andere (ouderen) organisaties als dat nodig is.

Bron: ANBO – PCOB

Het bericht Heupfractuur bij ouderen: 50% overlijdt binnen een jaar verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Het breken van een heup is een ernstige situatie, vooral voor oudere mensen. Volgens traumachirurg Detlef van der Velde, zoals gemeld in ANBO Magazine, overlijdt de helft van de ouderen met bestaande gezondheidsproblemen binnen een jaar na een heupbreuk, waarvan een derde zelfs binnen een maand.

In 2016 startte Van der Velde, werkzaam als traumachirurg in het St. Antonius Ziekenhuis in Utrecht, een afdeling voor traumageriatrie, waar traumachirurgen en geriaters nauw samenwerken. Al twee decennia verzamelt hij gegevens van zijn patiënten om onderzoek te doen naar de zorg voor oudere personen met een gebroken heup. De cijfers liegen er niet om: de overlijdenscijfers na een heupbreuk zijn zorgwekkend. Ook het aantal heupbreuken is alarmerend hoog, met jaarlijks ongeveer 20.000 gevallen in Nederland, wat bijna 55 gevallen per dag betekent. Deze patiënten zijn bijna zonder uitzondering ouderen, waarbij de gemiddelde leeftijd van heupbreukpatiënten 84 jaar is.

Voor deze groep vormt een gebroken heup de meest voorkomende reden voor ziekenhuisopname. In de meeste gevallen ondergaan de patiënten direct een operatie, maar de vraag rijst of dit altijd de beste keuze is. Van der Velde benadrukt dat zijn patiënten vaak niet op de hoogte zijn van de mogelijke gevolgen van wel of niet opereren. In de meeste gevallen hebben deze ouderen broze botten, en ze breken hun heup vaak tijdens een val vanuit een staande positie, wat meestal een teken van veroudering is. Dit wijst erop dat het lichaam niet langer in staat is om het eigen gewicht te dragen.

Anneke Sipkens, directeur-bestuurder van ANBO, onderstreept het belang van valpreventie en stelt dat er nog veel verbetering mogelijk is. Ze benadrukt dat valpartijen vaker voorkomen bij minder fitte mensen en benadrukt het belang van blijven bewegen en spiertraining om het risico op vallen te verminderen en de algehele conditie te verbeteren.

Heupfractuur en shared decision making

Daarnaast wijst Van der Velde op de kwestie van de kwaliteit van leven en de kwaliteit van sterven. Ongeveer 30 procent van zijn patiënten is door cognitieve achteruitgang niet in staat om beslissingen te nemen. In dergelijke gevallen moeten familieleden beslissen over een mogelijke operatie. Het belang van ‘shared decision making’ wordt benadrukt, maar dit wordt bemoeilijkt als de familie niet op de hoogte is van de wensen van de patiënt. Het benadrukt de noodzaak voor mensen om vooraf na te denken over hun wensen met betrekking tot medische ingrepen en deze met dierbaren te bespreken.

ANBO is een vereniging van, voor en door leden. Leden helpen elkaar, delen informatie en ervaringen. Opgericht in 1900 behartigen we de belangen van ouderen op het gebied van inkomen, pensioen, de digitale samenleving, wonen, veiligheid en gezondheid. ANBO biedt leden op deze onderwerpen informatie, advies en ondersteuning. We brengen mensen bij elkaar door ons ontmoetingstrefpunt. En we werken nauw samen met de andere (ouderen) organisaties als dat nodig is.

Bron: ANBO – PCOB

Het bericht Heupfractuur bij ouderen: 50% overlijdt binnen een jaar verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Onderzoekers van Amsterdam UMC en de Vrije Universiteit Amsterdam (VU) hebben ontdekt dat de aanhoudende vermoeidheid bij patiënten met post-covid een lichamelijke oorzaak heeft. “We zien veranderingen in de spieren bij deze patiënten”, zegt hoogleraar Inwendige geneeskunde Michèle van Vugt. De resultaten van de studie zijn vandaag gepubliceerd in Nature Communications.

25 patiënten met post-covid en 21 gezonde controledeelnemers deden mee aan het onderzoek. Alle deelnemers moesten gedurende 15 minuten een fietstest uitvoeren. Deze fietstest veroorzaakt bij mensen met post-covid een langdurige verergering van klachten, post-exertionele malaise (PEM) genaamd. Bij PEM is sprake van extreme vermoeidheid na fysieke, cognitieve of emotionele inspanning. De mate van inspanning waarbij PEM ontstaat, is onbekend en verschilt per persoon.

Minder energie

De onderzoekers bekeken 1 week vóór de fietstest en 1 dag na de test het bloed en spierweefsel. VU-bewegingswetenschapper Rob Wüst: “We zagen in het spierweefsel van de patiënten verschillende afwijkingen. Op celniveau zagen we dat de mitochondriën van de spier, ook wel de energiefabrieken van de cel, minder goed functioneren en dat ze minder energie produceren.” Van Vugt voegt toe: “De oorzaak van de vermoeidheid is dus echt biologisch. Spieren hebben energie nodig om te bewegen. Door deze vondst kunnen we nu onderzoeken wat een goede behandeling is voor mensen met post-covid.”

Een van de theorieën over post-covid is dat er coronavirusdeeltjes in het lichaam blijven bij mensen die het coronavirus hebben gehad. “In de spieren zien wij hier momenteel geen aanwijzingen voor”, zegt Van Vugt hierover. De onderzoekers zagen ook dat hart en longen goed functioneerden bij de patiënten. De sterk verminderde conditie komt dus niet door afwijkingen aan het hart of de longen. 

Averechts 

Sporten is niet altijd goed voor patiënten met post-covid. Brent Appelman, arts-onderzoeker infectieziekten bij Amsterdam UMC: “Concreet adviseren wij deze patiënten hun fysieke grenzen te bewaken en hier niet overheen te gaan. Denk aan lichte inspanning die niet leidt tot verergering van de klachten. Wandelen is goed, of fietsen op een elektrische fiets, om de fysieke conditie enigszins te behouden. Houd  daarbij rekening dat iedere patiënt een andere grens heeft.” Van Vugt waarschuwt: “Doordat klachten kunnen verergeren na fysieke inspanning, werken sommige klassieke vormen van revalidatie en fysiotherapie juist averechts voor het herstel van deze patiënten.” 

Post-covid-symptomen

Hoewel de meerderheid van de mensen die besmet zijn met het SARS-CoV-2-virus binnen enkele weken herstelt, krijgt een kleine groep post-covid. Klachten bij patiënten met post-covid bestaan naast post-exertionele malaise (PEM) onder andere uit ernstige cognitieve problemen (hersenmist), vermoeidheid en inspanningsintolerantie.

Bron: Amsterdam UMC

Het bericht Vermoeidheid van patiënten met post-covid heeft lichamelijke oorzaak verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

Onderzoekers van Amsterdam UMC en de Vrije Universiteit Amsterdam (VU) hebben ontdekt dat de aanhoudende vermoeidheid bij patiënten met post-covid een lichamelijke oorzaak heeft. “We zien veranderingen in de spieren bij deze patiënten”, zegt hoogleraar Inwendige geneeskunde Michèle van Vugt. De resultaten van de studie zijn vandaag gepubliceerd in Nature Communications.

25 patiënten met post-covid en 21 gezonde controledeelnemers deden mee aan het onderzoek. Alle deelnemers moesten gedurende 15 minuten een fietstest uitvoeren. Deze fietstest veroorzaakt bij mensen met post-covid een langdurige verergering van klachten, post-exertionele malaise (PEM) genaamd. Bij PEM is sprake van extreme vermoeidheid na fysieke, cognitieve of emotionele inspanning. De mate van inspanning waarbij PEM ontstaat, is onbekend en verschilt per persoon.

Minder energie

De onderzoekers bekeken 1 week vóór de fietstest en 1 dag na de test het bloed en spierweefsel. VU-bewegingswetenschapper Rob Wüst: “We zagen in het spierweefsel van de patiënten verschillende afwijkingen. Op celniveau zagen we dat de mitochondriën van de spier, ook wel de energiefabrieken van de cel, minder goed functioneren en dat ze minder energie produceren.” Van Vugt voegt toe: “De oorzaak van de vermoeidheid is dus echt biologisch. Spieren hebben energie nodig om te bewegen. Door deze vondst kunnen we nu onderzoeken wat een goede behandeling is voor mensen met post-covid.”

Een van de theorieën over post-covid is dat er coronavirusdeeltjes in het lichaam blijven bij mensen die het coronavirus hebben gehad. “In de spieren zien wij hier momenteel geen aanwijzingen voor”, zegt Van Vugt hierover. De onderzoekers zagen ook dat hart en longen goed functioneerden bij de patiënten. De sterk verminderde conditie komt dus niet door afwijkingen aan het hart of de longen. 

Averechts 

Sporten is niet altijd goed voor patiënten met post-covid. Brent Appelman, arts-onderzoeker infectieziekten bij Amsterdam UMC: “Concreet adviseren wij deze patiënten hun fysieke grenzen te bewaken en hier niet overheen te gaan. Denk aan lichte inspanning die niet leidt tot verergering van de klachten. Wandelen is goed, of fietsen op een elektrische fiets, om de fysieke conditie enigszins te behouden. Houd  daarbij rekening dat iedere patiënt een andere grens heeft.” Van Vugt waarschuwt: “Doordat klachten kunnen verergeren na fysieke inspanning, werken sommige klassieke vormen van revalidatie en fysiotherapie juist averechts voor het herstel van deze patiënten.” 

Post-covid-symptomen

Hoewel de meerderheid van de mensen die besmet zijn met het SARS-CoV-2-virus binnen enkele weken herstelt, krijgt een kleine groep post-covid. Klachten bij patiënten met post-covid bestaan naast post-exertionele malaise (PEM) onder andere uit ernstige cognitieve problemen (hersenmist), vermoeidheid en inspanningsintolerantie.

Bron: Amsterdam UMC

Het bericht Vermoeidheid van patiënten met post-covid heeft lichamelijke oorzaak verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

NOS-reportage: Op weg naar een dakloosvrij Nederland: Wonen Eerst als inspiratie

In een wereld waar problemen vaak complex en diep geworteld zijn, is het verfrissend om een aanpak te zien die eenvoudig en doeltreffend is. Thijs Honig, directeur van Maatschappelijke Opvang Den Bosch, heeft deze eenvoudige en effectieve aanpak geïntroduceerd met Housing First / Wonen Eerst, een initiatief dat streeft naar het oplossen van het daklozenprobleem.

Traditioneel moesten daklozen vaak eerst “beter” worden “meewerken” en afkicken etcetera, bijvoorbeeld door het stoppen van middelenmisbruik, voordat ze in aanmerking kwamen voor een eigen woning. Dit proces was tijdrovend en werkte niet altijd effectief. Honig realiseerde zich dat een fundamentele verandering nodig was.

De inspiratie voor Wonen Eerst kwam uit het Amerikaanse initiatief Housing First, waarbij daklozen eerst in een woning worden geplaatst en deze woning dient als basis voor verdere zorgverlening. Het idee is simpel maar krachtig: geef mensen een dak boven hun hoofd en bied vervolgens de benodigde ondersteuning om hun leven weer op de rails te krijgen.

Een inspirerend voorbeeld van het succes van deze aanpak is het verhaal van Patrick, een voormalig dakloze die nu in zijn Wonen Eerst-woning in Den Bosch woont en verslavingstherapie ontvangt. Zijn verhaal laat zien dat een stabiele woonplek de basis kan vormen voor herstel en een nieuw begin.

Natuurlijk zijn er uitdagingen, met name in een tijd waarin de woningnood hoog is. Thijs Honig benadrukt het belang van bouwen om deze crisis aan te pakken. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid om dakloosheid te voorkomen, en dit vraagt om samenwerking en vertrouwen tussen alle betrokken partijen.

Simone Van Raak, een waardevolle kracht binnen dit initiatief, laat zien dat vertrouwen in elkaar cruciaal is voor succes. Haar inzet en betrokkenheid zijn onmisbaar bij het realiseren van een waardige woonplek voor iedereen, ongeacht hun achtergrond.

Kortom, Wonen Eerst is een veelbelovend initiatief dat aantoont dat een eenvoudige en mensgerichte benadering effectief kan zijn bij het aanpakken van complexe maatschappelijke problemen zoals dakloosheid. Het is een inspiratiebron voor de rest van Nederland en een stap in de richting van een dakloosvrije toekomst, waarin iedereen een veilige en stabiele woonplek heeft. Laten we hopen dat initiatieven als deze zich verspreiden en bijdragen aan een rechtvaardigere samenleving. Vanuit mijn ervaring als onafhankelijk cliëntondersteuner met als specialiteit complexe casuïstiek en multiproblematiek heb ik veel te maken met cliënten die dakloos zijn of plotseling dakloos worden. Mooi om te zien dat in Den Bosch al hele mooie stappen worden gezet.

Het bericht Housing first werpt vruchten af in ’s Hertogenbosch verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

VerwijsHulp010, de regionale coördinatiefunctie voor verwijzers in Rotterdam en omliggende gemeenten, deelt met trots een baanbrekende ontwikkeling: de succesvolle totstandkoming van een digitale route tussen ZorgDomein en Point. Deze innovatieve koppeling, die per 2 januari 2024 operationeel is, biedt huisartsen de mogelijkheid om verwijzingen naar VerwijsHulp010 naadloos en veilig digitaal te verzenden en te ontvangen.

Deze mijlpaal is het resultaat van een gezamenlijk project geleid door RijnmondNet, Rijnmond Dokters, VerwijsHulp010, Point en ZorgDomein.

Het is van essentieel belang dat verwijzers eerst telefonisch contact opnemen met de acute zorgbemiddeling van VerwijsHulp010 via 010-8990161. Daarna kunnen zij eenvoudig het plaatsingsverzoek digitaal verzenden via ZorgDomein die via de nieuwe koppeling in Point ontvangen wordt.  VerwijsHulp010 verwerkt de aanmelding binnen Point en houdt de huisarts op de hoogte van de voortgang.

“Zorgdomein to the Point”

Anita Kokje, manager bij VerwijsHulp010 vertelt:’ Deze innovatieve koppeling biedt aanzienlijke voordelen voor hulpverleners in de zorgsector. Het stelt hen in staat om naadloos vanuit hun eigen systeem te blijven werken, waarbij huisartsen toegang hebben tot hun eigen dossier via ZorgDomein en VerwijsHulp010 gebruikmaakt van Point. De koppeling minimaliseert aanzienlijk de administratieve lasten, waardoor hulpverleners efficiënter kunnen opereren zonder de noodzaak van dubbel typen of extra mail handelingen. Bovendien waarborgt de veilige verzending en verwerking van patiëntgegevens de privacy en integriteit van medische informatie. Irma Jeremiasse, manager bij VerwijsHulp010 vult aan: ’VerwijsHulp010 kan dankzij deze koppeling beter prioriteren bij schaarste, aangezien alle aanmeldingen in één systeem worden geregistreerd. De betrouwbaarheid van data wordt verder vergroot doordat VerwijsHulp010 deze uit één bron kan halen.’

Deze succesvolle implementatie is niet alleen een lokale triomf, maar vormt ook een primeur voor coördinatiefuncties in heel Nederland. Diverse regio’s kijken met belangstelling toe.

Het bericht Doorbraak in digitale verwijzing met VerwijsHulp010, ZorgDomein en Point verscheen eerst op MedicalFacts.nl.

De Keerzijde van het Preferentiebeleid

Het preferentiebeleid, dat bedoeld was om kosten te besparen in de gezondheidszorg, heeft helaas een duidelijke keerzijde. Het leidt inmiddels tot leveringsproblemen en tekorten van essentiële medicijnen, waardoor patiënten met lege handen staan en hun behandeling in gevaar komt. Bovendien legt het beleid druk op apothekers, die uren moeten besteden aan het zoeken naar alternatieven en vaak ondankbaar werk verrichten. Het is hoog tijd om de nadelen van het preferentiebeleid serieus te nemen en na te denken over meer duurzame oplossingen die de toegang tot cruciale medicatie waarborgen zonder de kwaliteit van zorg in gevaar te brengen.

De winter en het covid- en griepseizoen zijn amper begonnen maar is er al geen co-trimoxazol, geen doxycycline meer. En ook is de amoxicilline bijna op. Het resultaat: Huilende patiënten in paniek met een lage weerstand na chemotherapie aan de balie bij een apotheek en huisarts. Ze hebben geen toegang tot de medicijnen die ze dringend nodig hebben, en nu moeten ze terug naar het ziekenhuis.

Artsen bellen boos naar apothekers, vragen waarom hun voorraad niet op orde is, en waarom ze niet kunnen voorschrijven wat nodig is. Ze zeggen dat het zo echt niet meer kan. En dan hebben we nog de overheid, die de problemen wegwuift en beweert dat het aan China ligt, terwijl er in de rest van Europa veel minder tekorten zijn, dit schrijft Jordi Butterhoff MBA, Ervaren Openbaar Apotheker Specialist | Consultant | Coach in een oproep op LinkedIn om het preferentiebeleid te stoppen.

Een terechte oproep. Want hoe lang kunnen we dit nog tolereren? Wat gaat het nieuw kabinet hieraan doen? Hoe lang moeten mensen in de apotheek alternatieven blijven zoeken, grote potten medicijnen uitvullen, en zich dan laten uitschelden omdat de patiënt dat merk niet kan of wil verdragen? En hoe veel extra kosten blijven te tolereren als patiënten door medicijntekorten terug moeten vallen op dure ziekenhuiszorg? Wat is nu nog het nut voor huisarts en apotheker om willens en wetens te handelen conform het landelijk preferentiebeleid?

De oplossing is heel simpel:

Stop met het preferentiebeleid!

Het stopzetten van het preferentiebeleid heeft tal van voordelen:

Verbeterde toegang tot medicijnen: Zonder preferentiebeleid kunnen patiënten gemakkelijker toegang krijgen tot het medicijn dat het meest geschikt is voor hun individuele behoeften, zonder beperkingen op basis van merkvoorkeur.

Minder leveringsproblemen: Het preferentiebeleid kan leiden tot tekorten en leveringsproblemen van specifieke merken, wat de behandeling van patiënten in gevaar kan brengen. Door het beleid af te schaffen, kunnen deze problemen worden verminderd.

Concurrentie op prijs en kwaliteit: Zonder preferentiebeleid zouden fabrikanten worden gestimuleerd om te concurreren op prijs en kwaliteit, wat kan leiden tot een breder scala aan beschikbare opties.

Verbeterde keuzevrijheid: Patiënten zouden de vrijheid hebben om samen met hun zorgverleners te beslissen welk medicijn het beste bij hun behoeften past, in plaats van beperkt te worden tot specifieke preferente merken.

Minder administratieve lasten: Afschaffing van het preferentiebeleid kan de administratieve lasten voor apothekers en zorgverleners verminderen, omdat ze niet langer alternatieven hoeven te zoeken en administratieve procedures hoeven te volgen die gepaard gaan met preferentiële medicijnen.

Langere houdbaarheid van medicijnen: Het preferentiebeleid kan leiden tot frequente veranderingen in medicijnleveranciers, wat de houdbaarheid en stabiliteit van medicijnen in gevaar kan brengen. Zonder dit beleid kunnen medicijnen langer beschikbaar blijven.

Betere zorgkwaliteit: Het afschaffen van het preferentiebeleid kan zorgverleners in staat stellen om medicijnen voor te schrijven op basis van hun klinische beoordeling en de individuele behoeften van de patiënt, wat kan leiden tot een verbeterde kwaliteit van zorg.Al met al zijn er verschillende potentiële voordelen verbonden aan het afschaffen van het landelijk preferentiebeleid, hoewel het belangrijk is om zorgvuldig na te denken over de mogelijke nadelen en alternatieve beleidsmaatregelen voordat een dergelijke verandering wordt doorgevoerd.

Patiënten kunnen samen met hun apotheker beslissen welk medicijn en apparaat het beste bij hen past.

Het is tijd om ons grote zorgen te maken. We moeten inzien dat dit niet langer kan doorgaan. Het uitgewrongen prijsbeleid heeft inmiddels ernstige gevolgen voor de extramurale farmacie, die uiteindelijk leidt tot een stijging van de intramurale uitgaven. Mensen moeten weer worden opgenomen in het ziekenhuis vanwege medicijntekorten, en op de lange termijn worden ziektes en aandoeningen niet voorkomen.

Het is tijd voor verandering in 2024! Ministerie van VWS en zorgverzekeraars schuif die kaasschaaf en Excel-sheets aan de kant en denk weer met een zorghart. Want waar we patiënten en zorgverleners dus mee confronteren is niet langer houdbaar. #StopHetPreferentiebeleid

Het bericht Oproep aan het nieuwe kabinet: #StopHetPreferentiebeleid! verscheen eerst op MedicalFacts.nl.